Neden Yazıyorum?

Neden yazıyorum? Bakın yine problem.

Bu sorulduğunda düşünmeye başladım. Ee seviyorum. Ama neden?

O an aklıma gelen şey; okumayı seviyorum. Her ne kadar fazla kitap okuyan bir birey olmasam da kitaba ve okumaya farklı bir saygı besliyorum içimde

Sonra fark ettim ki ben kağıdı ve kalemi seviyorum. Yazının, fikirlerin, hayallerin ortaya çıkışı bir köşe de dursun; ben o fiziksel eylemin, kağıdın kalemle buluşmasını, tertemiz kağıdın üzerinde oluşan kelimelerin ve cümlelerin oluştuğu o ahengi seviyorum. Evet, benim için ilk ilgi çekici şey olan şey fiziksel olarak yazmak eylemi. Mürekkebin ve grafitin kağıt üzerinde oluşturduğu izlerin bir büyüsü var benim için.

Ve yazmak değil midir, anı ölümsüz kılan evrendeki ilk olay, insanın aklından geçenlerin var oluşu.

Yazmak o kadar özel bir olaydır ki kağıttaki o izi asla kaybedemezsiniz. Zihninizden geçenler kağıda döküldüğünde artık fiziksel evrene geçmiştir. Bu somutluk asla yok edilemez.

Ben bu eylemi seviyorum öncelikle, sonra diğer insanların zihinlerinin bu hayat bulmuş halinin diğer insanlar ile paylaşılmasını. Bu paylaşımın çok farklı yolları var ancak yazılar üzerinden bu paylaşımın yapılması daha gerçekçi ve yazarın fikirlerinin daha doğru ve net yansıtan bir olgu.

Bunun yanında da okuyucuya kendinden bir şeyler katma imkanı veriyor. Görsel her paylaşım biçimi sizi ve bir çerçeve içerisini hapseder. Zihninizi ve hayal gücünüzü sınırlar. Ancak basit görselliği bulunan yazı sizi hayal gücünüze göre istediğiniz evrenin içierisini sokabilir. Hem yazarın fikirleri yani zihnini alırsınız hem de kendi evreninizle, kendi zihninizle bu bilgileri dilediğinizce zenginleştirirsiniz.

İşte yazmanın ve yukarı anlattığım şekilde okumanın büyüsünü seviyorum. Hem kendi evreninizi bu şekilde somutlaştırabiliyorsunuz hem de bağlantılı farklı evrenler yaratılmasını sağlayabiliyorsunuz. Yazmak dışında bunu başarabilecek hiç bir olgunun olduğunu düşünmüyorum.

---